دریچه

تا الان خیلی تحت تاثیر مرگ و پیری و داغونی مریضای نورولوژی نبودم،بچه ها ناراحت میشدن،ولی من اینجوری بودم که خب آره،ولی الان که عملا بخش داره تموم میشه انگار حسامو پروسس کردم و به سطح رسیدن،خیلی غم انگیزه برام.به این فک میکنم که ینی ممکنه منم اینجوری بمیرم؟در حالی که دارم زنده زنده تجزیه میشم سوراخ سوراخ بشم از abg های مکرر؟بوی گند بدم و حتی نتونم خودمو تمیز کنم؟بیمارستان پورسینا خیلی جای بدیه.خیلی.کلا سیستم درمان طوریه که مریض توش کمترین خدمات آسایشو میگیره.هنوز وقتی فک میکنم اون روز رفتم بالا سر مرده ای که هنوز از ونتیلاتور جداش نکرده بودن و فک کردم چقد سرده خیلی حس بدی بهم میده.و بوی وحشتناک مریضای خیلی داغون که حتی همراهاشونم بهشون رسیدگی نمیکنن.خیلی ناراحتم که ماه دیگه طب اورژانسم و باید همش تو اورژانس پورسینا باشم.کل تایممو اونجا بگذرونم.خیلی ناراحتم میکنه.تنها امیدم اینه که واقعا جو رزیدنتاش اونجور که میگن خوب باشه و زود بگذره. دریچه...ادامه مطلب

دریچه...